W pracach Grupy Roboczej w której działałem w latach 2016-2017 punktem wyjścia były kwestie praktyczne – takie jak transgraniczność. Emerytalny produkt multi-europejski (stąd angielska nazwa Pan-European Pension Product) miał za zadanie elastycznie dostosowywać się do życiowych i zawodowych ścieżek osób, których kariera zawodowa lub sprawy życiowe powodują że pracują w różnych krajach Unii Europejskiej.
W tym kontekście pojawiało się wiele wyzwań. Musieliśmy uwzględnić różnice między ponad dwudziestoma krajami, a szczególnie ich zróżnicowane systemy prawne. PEPP miał być produktem, który umożliwiał skuteczne oszczędzanie na emeryturę dla osób prowadzących swoje życie zawodowe w wielu państwach członkowskich UE, co stawiało przed nami wiele ciekawych wyzwań.
Poniżej wybrane fragmenty wstępu do unijnego rozporządzenia o OIPE (PEPP) które nieco dokładniej nakreślają to czym kierowano się w trakcie tworzenia podstaw prawnych dla tej formy prawnej produktu emerytalnego:
- Dla przeciwdziałania wyzwaniom związanym z procesem starzenia się społeczeństwa i niskimi stopami procentowymi, konieczne staje się zainwestowanie większej części środków na rynkach kapitałowych.
- Unia boryka się z wieloma wyzwaniami, w tym natury demograficznej, ze względu na fakt, że Europa jest starzejącym się kontynentem.
- Wzorce rozwoju kariery zawodowej, rynek pracy i modele podziału bogactwa przechodzą głębokie przemiany, także na skutek rewolucji cyfrowej.
- Znaczna część emerytur to świadczenia w ramach programów publicznych. Przekierowanie większej części oszczędności Europejczyków z gotówki i depozytów bankowych do długoterminowych produktów inwestycyjnych, takich jak dobrowolne systemy emerytalne o charakterze długoterminowym, byłoby korzystne zarówno dla poszczególnych osób (które korzystałyby z wyższych dochodów i bardziej adekwatnych emerytur), jak i ogólnie dla gospodarki.
- W 2015 r. 11,3 mln obywateli Unii w wieku produkcyjnym (od 20 do 64 lat) mieszkało w państwie członkowskim innym niż państwo członkowskie ich obywatelstwa, a 1,3 mln obywateli Unii pracowało w państwie członkowskim innym niż ich państwo członkowskie zamieszkania.
- Możliwość przenoszenia ogólnoeuropejskiego indywidualnego produktu emerytalnego (OIPE), który jest produktem emerytalnym o charakterze długoterminowym, zwiększy jego atrakcyjność, szczególnie dla młodych ludzi i pracowników mobilnych, oraz pomoże jeszcze bardziej ułatwić obywatelom Unii korzystanie z prawa do życia i pracy w całej Unii.
- Europejski rynek indywidualnych produktów emerytalnych jest rozdrobniony i niejednolity, dlatego wpływ OIPE może być bardzo różny w poszczególnych państwach członkowskich. Różni mogą być również odbiorcy docelowi.
- W niektórych państwach członkowskich OIPE może stanowić rozwiązanie dla osób, które obecnie nie mają dostępu do adekwatnych świadczeń. W innych państwach członkowskich OIPE może zapewnić konsumentom większy wybór lub stanowić rozwiązanie dla mobilnych obywateli.
- Jednakże OIPE nie powinien mieć na celu zastąpienia istniejących krajowych systemów emerytalnych, ponieważ jest to indywidualny produkt emerytalny o charakterze dodatkowym i uzupełniającym.
